SpA - sprawy bieżące - Janusz Maderski JACHTY - BUDOWA, KONSTRUKCJE

Pasat dmucha dobrą piątką. Czasami mocniej. Nad Alczento przychodzi wielki cumulonimbus. Podmuch trzydzieści pięć węzłów zmusza do zrzucania żagli. Po chwili znowu żagle w górę. Sargasso zaniosło daleko na południe. Przeszkadza Stovce i Alczento. Wiatr dmucha, łódka staje w miejscu. Wczoraj Jurand co godzinę ściągał z kila pęki wodorostów. Żagle w dół. Przywiązać się. Skok do wody. Oczyszczenie kila i steru. Na pokład. Żagle w górę.  W podobnych warunkach żegluje Ludek. To dzień w którym każda mila była ciężko wypracowana.

Ludek Chovanec przepłynął osiemdziesiąt pięć mi. Jurand Goszczyński dziewięćdziesiąt pięć. Warunki nie sprzyjają szybkiemu żeglowaniu. Dobrze jednak, że wybrali trasę południową. Na północnej staliby w ciszach. W najszczęśliwszym przypadku byliby w połowie drogi racjonując wodę i jedzenie.

Shaka z Jakubem Dąbrowskim i Beniaminem Rostankowskim trzyma kurs ku Wyspom Zielonego Przylądka. To dobry wybór.

Pasatowe foki równo ciągną łódkę. Pięć węzłów. Kadłub wzmacnia dźwięk wody opływającej burty. Muzyka której słuchasz od miesiąca i chcesz ją słyszeć. Na pokładzie nie ma nic do zrobienia. Trzeba uciec przed słońcem. W kabinie sięgasz po książkę. Wszystkie wyczytane. Na szczęście masz czytnik z tysiącem książek. Genialny wynalazek dla żeglarzy.  Okulary słoneczne, czytnik książek, samoster wiatrowy i bimini na dużej łódce lub duży kapelusz na małej to dla przyjemności żeglowania w pasacie najważniejsze wyposażenie. Przed Alczento ostatnie czterysta mil. Pasat odzyskał siłę. Jurand Goszczyński przepłynął sto piętnaście mil. Niże nie tylko osłabiły pasat. Bardziej niż zwykle na południe powędrowały pola sargassa. Tam gdzie żegluje Ludek Chovanec. Stovka przebija się przez łachy glonów. Czepiają się dziobnicy, kila , steru. Nie chcą wypuścić łódki. Jednak  Ludkowi udaje się skutecznie żeglować. Przepływa dziewięćdziesiąt pięć mil. Wczoraj z Teneryfy wypłynęli w rejs przez Atlantyk Jakub Dąbrowski z Beniaminem Rostankowskim. Jeszcze dwa dni temu prognozy sprzyjały na trasie północnej. Dzisiaj wszystko się zmieniło. Prawdopodobnie najpewniejsze warunki będą na trasie południowej. Powodzenia!

Pasatowe foki równo ciągną łódkę. Pięć węzłów. Kadłub wzmacnia dźwięk wody opływającej burty. Muzyka której słuchasz od miesiąca i chcesz ją słyszeć. Na pokładzie nie ma nic do zrobienia. Trzeba uciec przed słońcem. W kabinie sięgasz po książkę. Wszystkie wyczytane. Na szczęście masz czytnik z tysiącem książek. Genialny wynalazek dla żeglarzy.  Okulary słoneczne, czytnik książek, samoster wiatrowy i bimini na dużej łódce lub duży kapelusz na małej to dla przyjemności żeglowania w pasacie najważniejsze wyposażenie. Przed Alczento ostatnie czterysta mil. Pasat odzyskał siłę. Jurand Goszczyński przepłynął sto piętnaście mil. Niże nie tylko osłabiły pasat. Bardziej niż zwykle na południe powędrowały pola sargassa. Tam gdzie żegluje Ludek Chovanec. Stovka przebija się przez łachy glonów. Czepiają się dziobnicy, kila , steru. Nie chcą wypuścić łódki. Jednak  Ludkowi udaje się skutecznie żeglować. Przepływa dziewięćdziesiąt pięć mil. Wczoraj z Teneryfy wypłynęli w rejs przez Atlantyk Jakub Dąbrowski z Beniaminem Rostankowskim. Jeszcze dwa dni temu prognozy sprzyjały na trasie północnej. Dzisiaj wszystko się zmieniło. Prawdopodobnie najpewniejsze warunki będą na trasie południowej. Powodzenia!

Zniknęły wczorajsze burze. Obszar cisz i  bardzo słabych wiatrów przesunął się na północ. Wrócił mocniejszy pasat. Dmucha czwórka. W porywach nawet pięć. Wraca fala. Jeszcze niewysoka. Tylko czasami zabiera łódkę na krótki surfing. Na Alczento pracują dwa foki i grot. Taki zestaw wymaga uwagi. Grot potrafi czasami wywieźć łódkę. Wtedy samoster potrzebuje pomocy sternika. Trzeba wrócić na kurs. W nocy, by odpocząć trzeba zrzucić grota. Jurand Goszczyński przepłynął sto dziesięć mil. Do mety zostało pięćset dwadzieścia. Stovka żegluje na wschód od Alczento. Tam też wraca normalny pasat. Z każdą godziną będzie lepiej. Będzie mocniejszy. Ludek Chovanec rozpoczął ostatni tysiąc mil regat. Ostatnia doba przyniosła osiemdziesiąt mil przebiegu.

Żeglujesz. Długo. Czas przestaje mieć znaczenie. Ocean nie jest pryzmatem w którym chciałbyś zobaczyć, rozszczepić, ocenić rzeczywistość. Ocean jest innym Światem. Odwiecznym. Niezmiennym. Wolnością w której zanurkowałeś zostawiając za rufą port.

Piękny dzień. Inny. Nad Alczento przechodzi dzisiaj piąty szkwał burzowy. Jurand musiał wyciągnąć sztormiak. Szybko. Zrzucić żagle. Postawić. I od nowa. Ludek próbuje przepłynąć przez łachy sargasso daleko zniesione na południe. Słabiutki pasat poniósł Stovkę sześćdziesiąt pięć mil na zachód. Alczento żegluje po czystej wodzie. Jurand przepłynął dwadzieścia mil więcej.

Na wschód od Bahamów zbudował się wyż. Chwilowy. Za dwa, trzy dni już go nie będzie. Odejdzie na zachód. Niże wyssą z niego powietrze. Zniknie. Teraz jest. Słaby ale rozległy. Działa. Tam gdzie płynie Alczento odwraca północnozachodni pasat trochę bardziej ku północy. Nie wzmacnia odczuwalnie. Raczej stabilizuje wiejącą słabą trójkę. Trójkę z baksztagu. Bardzo dobry kierunek by nieść grota i genaker. Tego nie można zmarnować. Jurand Goszczyński nie odchodzi od steru. Co dziesięć minut trzy wiadra wody na głowę. I jazda. Powoli? Nieważne. Ile się da. Udało się dziewięćdziesiąt mil. Ludek Chovanec dostał trochę mocniejszy wiatr. Nie mocniejszy niż Jurand. Mocniejszy niż był wczoraj. Słabiutki pasat znów trochę chłodzi i pozwala żeglować. Dziewięćdziesiąt mil. Dokładnie tyle co Jurand.

Sylwestrowy meteorolog pogubił niże nad północnym Atlantykiem. Od Svalbardu po Florydę. Na środkowym Atlantyku  nisko. Poniżej szerokości Wysp Kanaryjskich. Potem już tylko obszar cisz. Na południe od niego słaby pasat. Tu żeglują Ludek i Jurand.  Dobrze, że zeszli na południe. Wiatr jest słaby. Jest, dmucha. Wieje w dobrą stronę. Na gładkim oceanie delikatny, długi, dwumetrowy rozkołys. Jurand Goszczyński płynie na zachód. Utrzymuje stałą szerokość. Czternaście stopni ponad czternastym równoleżnikiem. Poprawia genaker. Ustawia samoster. Obserwuje ocean przez zejściówkę. Słońce. Pod pokładem jest chłodniej. Pasat trochę mocniejszy od wczorajszego.  Równa dwójka. Czasami dmuchnie z siłą trzech. Udało się przepłynąć sto pięć mil w czasie doby. Jest dobrze. Do mety mniej niż osiemset mil. Ludek Chovanec jest w miejscu gdzie pasat dmucha jeszcze słabiej. Schodzi na południe. Szuka mocniejszego wiatru. Sovka jest trzy minuty poniżej czternastego równoleżnika. Z leciutkich podmuchów udało się wycisnąć siedemdziesiąt mil.

Jest gorąco. Lekkie podmuchy z trudem wypełniają żagle. Jedynka, dwójka. Czasami, przez chwilkę trochę mocniej. Wiatr jest zbyt słaby by chłodził. W kabinie Alczento trzydzieści dwa stopnie. Otwarta zejściówka łapie podmuchy. Luk i okienka otwarte. Dobrze, że są. Warto było montować. Jurand Goszczyński i Ludek Chovanec szukają mocniejszego wiatru na południu. Są już blisko czternastego stopnia szerokości. Łódki powoli rozcinają spokojną wodę oceanu. Jurand przepłynął dziewięćdziesiąt mil a Ludek osiemdziesiąt. Przebiegi dobowe nie są złe. W tak słabych warunkach bardzo dobre. To dzięki korzystnemu prądowi. W głównym nurcie potrafi dołożyć w czasie doby ponad dwadzieścia pięć mil.

Prąd Kanaryjski niósł Setki od startu na południe, prawie do spotkania z Prądem Północnorównikowym. Wody Prądu Północnorównikowego pomagają żeglarzom dopłynąć z Wysp Zielonego Przylądka na Antyle. Docierając do Małych Antyli rozdzielają się na dwa nurty. Część  wchodzi w głąb Morza Karaibskiego. Część skręca na północny zachód i tworzy Prąd Antylski płynący wzdłuż Małych a później Wielkich Antyli by na wysokości Florydy spotkać się z Golfsztromem. Zamknięty krąg. Od Ameryki do Europy. Krąg prądów poruszających się jak wskazówki zegara.  Obszar między prądami to Morze Sargassowe. Tajemnicze, wolne od stałych wiatrów. W dużej części omijane przez żeglarzy. Woda Morza Sargassowego ma głęboką, niebieską barwę. Jest niezwykle przezroczysta. Po powierzchni pływają brązowe glony. Sargassum. Jurand i Ludek żeglują na południu przy skraju Morza Sargassowego. Alczento od wczoraj płynie slalomem między pasami sargassa. Może uda się nie zaczepić ich kilem. Wieje słabiutki wiatr. Ledwo dwójka. Łódki płyną powoli. Trzy, czasami cztery węzły. Jurand przepłynął dziewięćdziesiąt mil. Ludek osiemdziesiąt pięć.

Poniedziałek jest powtórką z niedzieli. Spokojny pasat dmucha z siłą dwa do czterech. Łagodne, równe, niewysokie fale przechodzą pod łódkami. Ciepło. Ocean przyjemnie łagodzi temperaturę.  Dobry czas na genaker i ręczne sterowanie. Trzeba wycisnąć jak najwięcej z  wakacyjnych warunków. Czasami sternik schodzi do kabiny by chować się przed palącym słońcem. Nie dać się poparzyć. Powierzchnia fal odbija promienie. Oślepia. Oślepia światło załamane w kryształkach soli na pokładzie. Bez słonecznych okularów trudno byłoby przepłynąć ocean .Nadchodzi fala. Unosi kadłub. Genaker wypełniony delikatnym wiatrem. Pracuje. Zawietrzne zbocze. Łódka przyspiesza. Stovka czasami przekracza sześć węzłów. Ludek Chovanec przepłynął sto mil. Ma jeszcze do mety tysiąc czterysta trzydzieści. Jurand Goszczyński zmusił Alczento do przepłynięcia dziesięciu mil więcej. Tysiąc siedemdziesiąt mil do mety. Ostatni tysiąc z prawie czterech.