Pasja 1201 - Janusz Maderski JACHTY - BUDOWA, KONSTRUKCJE

"Pasja 1201" jest mocnym jachtem stalowym, o obłym kadłubie, przeznaczonym do turystyki oceanicznej. Jest to wyprawowy jacht armatorski z kabinami dla gości. Przeznaczony do budowy profesjonalnej. Uzyskanie gładkośći i płynności powierzchni stalowego kadłuba wymaga od wykonawców doświadczenia w budowaniu jachtów o obłych kadłubach. Amatorsko można kadłub zabudować jednak konstrukcję stalową powinni wykonać doświadczenia spawacze o wysokich kwalifikacjach. Zabudowa wnętrza ze szlachetnych gatunków drewna. Dobrano wyposażenie najlepszych firm, rzeczywiście sprawdzajace się w morzu.

Obecna wielkoseryjna produkcja jachtów w dużym stopniu dostosowana jest do wymagań firm czarterujących jednostki, głównie na bezpiecznych akwenach i w dobrych lub ograniczonych warunkach pogodowych.

"Pasja 1201" pod względem bezpieczeństwa, własności nautycznych w trudnych warunkach, trwałości, komfortu oraz jakości wnętrza, jest zaprojektowana tak by  zdecydowanie przewyższała jednostki z produkcji seryjnej.

Przy wysokim komforcie, dzielności, stateczności i umiarkowanym zanurzeniu, ma dać jak najwięcej radości z żeglowania. Osprzęt zaprojektowano tak, by jeden żeglarz mógł poradzić sobie z prowadzeniem jachtu.

Oryginalnie rozwiązano wnętrze. Jego funkcjonalność i przestronność są niespotykane w jachtach nawet znacznie większych. Mogąca pomieścić całą załogę mesa łączy się z kambuzem i stanowiskiem nawigatora w jedno pomieszczenie o wymiarach 4,30x4,10m. Na PB nieprzerwany jednopoziomowy ciąg komunikacyjny o długości 4,90 m. Można się przespacerować. Rozplanowanie mieszczącego pełne wyposażenie kambuza pozwala na bezpieczną pracę na fali. Kuk ma oparcie i może obie ręce wykorzystać dla przygotowania posiłków. Pod kokpitem pomieszczenie maszynowni z osobnym wejściem. W maszynowni umieszczono silnik, bojler, nagrzewnicę powietrza, hydrofory, pompy, akumulatory. Gdy chcemy skontrolować lub naprawić urządzenie, nie musimy  rozbierać zabudowy jachtu. Nie dezorganizujemy życia załogi. Przez drzwi mieszczące się obok zejściówki wchodzimy do maszynowni i możemy skontrolować pracę urządzeń.

Załoga ma do dyspozycji cztery dwuosobowe kabiny. Każda kabina z własną łazienką wyposażoną w umywalkę, prysznic, toaletę. To przekracza dzisiejsze standardy. Rozwiązanie takie zapewnia  prywatność, skuteczny wypoczynek i dobre samopoczucie żeglarzy.

Koje w kabinach dziobowych umieszczono blisko śródokręcia przez co są mniej narażone na ruchy kadłuba na fali.

Kabina armatorska mieści się na PB na rufie. Jest obszerniejsza od pozostałych. Toaletę i prysznic zaprojektowano w osobnych pomieszczeniach. Koja ma ok. 1,95m x 2m i jest doświetlana dwoma lukami umieszczonymi w pawęży.

Statecznośc jachtu pozwala na używanie zarefowanych marszowych żagli również w sztormie. Dodatni zakres stateczności wynosi 130,5 stopnia.

Zaprojektowano kadłub stalowy wzmocniony ramami wręgowymi, wzdłużnikami i dennikami. Wytrzymałość kadłuba pozwala czuć się bezpiecznie w sztormowych warunkach i daje możliwość przetrwania kolizji z inną jednostką lub dnem. Spawana płetwa balastowa z wewnętrznym balastem jest silnie związana z kadłubem za pomoca gęsto rozmieszczonych wysokich denników by zminimalizować ryzyko uszkodzeń przy wejściu na mieliznę. Układ usztywnień mieszany. Na dnie poprzeczny dla uzyskania większych zbiorników, mocniejszego związania płetw, lepszego spływu wody do zęzy, gęstszego podparcia podłóg. Wzdłużny układ usztywnień na burtach pozwala uniknąć wyraźnych odkształceń montażowych i obniżyć ciężar. Powierzchnię bocznego oporu podzielono między kil i statecznik steru dla uzyskania małego zanurzenia, stateczności kursowej i ochrony steru. Zrównoważony ster wymaga niewielkich sił, co zwiększa trwałość i niezawodność układu sterowania.

Pokład ma konstrukcję stalową. Powierzchnie przeciwślizgowe na pokładzie i pokładówce w postaci teakowej klepki królewskiej. Szerokie półpokłady, wygodne miejsce do pracy i opalania dla całej załogi. Kokpit głęboki, obszerny, dobrze osłonięty - może być całkowicie zamknięty dakronową osłoną przed wpływem pogody. Sternik ma dobrą widoczność we wszystkich kierunkach w pozycji siedzącej.

Dla obniżenia kosztów eksploatacji i uproszczeń formalnych, długość kadłuba nie przekracza 12m.

Miejsce - osobne pomieszczenie maszynowni, z własnym wejściem, pod kokpitem.

Wersja podstawowa - Yanmar 4JH4E o mocy 55 KM. Alternator 80 A. Przewidziane miejsce stwarza możliwość zastosowania również innego wysokoprężnego silnika stacjonarnego indywidualnie wybranego przez armatora spośród aktualnie dostępnych.

Zalecana moc silnika - 40 do 60 KM.

Mocowanie silnika - na poduszkach.

Osprzęt silnika:

linia wału -obejmująca wał, pochwę wału wspawaną, dławicę, łożysko gumowe, sprzęgło sztywne, śruba o średnicy do 480 mm;

wdech - zastosowano typową linię wydechu mokrego z tzw."łabędzią szyją".

Linię wydechu poprowadzono na lewej burcie do pawęży.

Pobór powietrza do silnika - w pawęży.

Sterowanie silnikiem -  Manetki umieszczone na kolumnie sterowej.

Zaprojektowano takielunek topowy z dwoma piętrami salingów i genuą refowaną na rolerze. Duże kąty między masztem a wantami pozwalają zmniejszyć obciążenia masztu. W efekcie uzyskano osprzęt mocny i relatywnie lekki. 83m2 (92 m2 dla wersji z dużą genuą) żagli niesionych na wiatr, przy małej powierzchni zmoczonej i dużych momentach prostujących, pozwoli żeglować szybko i ostro. Podczas dłuższej żeglugi kursami pełnymi stawiamy topowy genaker. Jego róg halsowy mocujemy do platformy bukszprytu. Stateczność jachtu pozwala długo nieść żagle o dużej powierzchni.

Grot ma 35,7 m2. Trzy rzędy refów. Refowanie grota reflinami z kokpitu. Poprowadzone na "spojlerze" szoty nie przeszkadzaja załodze. Przewidziano możliwośc wyboru sztaksli. Genuę rolowaną może zastąpić duża genua prowadzona po pokładzie o powierzchni 56 m2 lub refowany fok o powierzchni 32 m2. W bajdewindzie musimy refować dopiero od 6 - 7 stopni Beauforta.

Dopuszczalne jest dostosowanie systemu refowania grota do wymagań armatora np. rolowanie w bomie.

Pokład

Nadburcie jest przedłużeniem burty. Szerokie, wykończone teakiem, pozwala postawić stopę bez obawy o jej uszkodzenie.Kotwica zawsze gotowa do rzucenia. Półpokłady szerokie, stójki relingu i knagi mocowane w nadburciu. Platforma bukszprytu pozwala wygodnie wchodzić na jacht od dziobu. Pokładówka wypłaszczona by można było bezpiecznie na niej stanąć. Kokpit szeroki, mieszczący 8 osób, z centralnym składanym stołem. Konsola stołu (i szturwału) stanowi oparcie dla nóg osób siedzących w kokpicie. Sternik ma pełną widoczność z pozycji siedzącej. Wokół kokpitu biegnie ciągły metalowy handreling. Platforma kąpielowa dostatecznie wygodna dla dwu osób. Siedziska na koszu rufowym.

luk  nad mesą

luki  nad dziobowymi toaletami

luki  nad dziobowymi kabinami

okna otwierane  w ściance nadbudówki w kabinach dziobowych

okna otwierane  w ściance nadbudówki w mesie i rufowej toalecie na LB

okna otwierane  w ściance nadbudówki w kambuzie

okna otwierane  w ściance nadbudówki w kabinie rufowej na LB

okna otwierane  w ściance nadbudówki w kabinie rufowej na LB i toalecie na PB

luki  w pawęży

chwyty i odprowadzenia powietrza w pawęży z doprowadzeniem do maszynowni.

Zbiorniki na wodę pitną - 5 zbiorników umieszczonych pod podłogą + 1 zbiornik pod kanapą mesy - łącznie  430 dm3.

Zbiorniki na fekalia 4 x 40 dm3

Zbiornik na paliwo, integralny - 280 dm3.

Zbiorniki na brudną wodę - 2 zbiorniki pod podłogą kambuza + zbiornik pod koją rufową na LB - łącznie 250 dm3.

Kuchenka naftowa lub gazowa zasilana z  butli  umieszczonej w szafce odpływowej przy pawęży na PB.

Zaprojektowano instalację ogrzewania wnętrza ciepłym powietrzem. Urządzenie grzewcze   spalające olej napędowy, umieszczono w maszynowni na ściance od strony rufy. Bojler ciepłej wody ogrzewany przez silnik lub prądem z kei, umieszczono w maszynowni.

Przyjęto ster podparty, ułożyskowany w trzech punktach, chroniony statecznikiem. Mocny nierdzewny trzon i szkielet płetwy.

Koker steru wykonany z rury nierdzewnej.

Sterowanie hydrauliczne. Zestaw obejmuje: pompę wielotłoczkową, koło sterowe, przewody hydrauliczne, siłownik, "rumpel". Wnęka na maszynkę pod pokładem rufowym. Prowadzenie przewodów hydraulicznych po ściance wzdłużnej.

Końcówka trzonu sterowego zakończona została "kwadratem" dla możliwości szybkiego zamontowania rumpla awaryjnego.